Is er een verschil tussen een burn out en een worn out?

Jazeker, een worn-out is een teken van je lichaam, dat je het rustig aan moet doen, dat je lichaam en geest tijd nodig heeft, pas op de plaats en misschien zelf even een stilstand.

 Waarom vinden we stilstand iets engs? Als je het woord “stilstand” vaak voorlegt krijgt de ander er buikpijn van. Overtuigingen komen naar voren, neen, ik mag niet stilstaan, want dan kom ik niet verder. Ik heb geen “tijd” om stil te staan. Ik moet! We gaan, maar door…nog even, en dan gaat het mis.

 

Stilstand is vaak nodig om ruimte te maken, om overzicht te krijgen, en ja het kondigt zich aan met een onrustig gevoel.

We zijn vergeten dat je gevoel er voor je is en niet tegen je.

 Wat je lichaam vraagt is simpelweg terug verbinding te maken met haar, te voelen in plaats van het gevoel te onderdrukken. Iets waar we in de loop van de tijd steeds beter in zijn geworden. Je wuift het simpel weg.

 Want wie heeft er niet eens “stress”? Wie voelt zich alsmaar happy? Nobody toch?

Iedereen weet wat stress betekent en hoe het voelt, net hetzelfde als wat verdriet betekent.

 Het wordt een probleem wanneer we in steeds dezelfde toestand cirkelen, wanneer er geen lichtpuntje meer is, wanneer we ons lamgeslagen voelen, moe worden en we steeds verder verwijderd worden van ons eigen gevoel die ons door seintjes te geven waarschuwt.

 De seintjes worden duidelijker, de man met de hamer komt langs, want als je niet(wilt) luisteren is er waarschijnlijk zwaarder geschut nodig om je te doen laten stoppen met wat je aan het doen bent, zodat je luistert.

 We gaan dan richting burn-out.

Een burn-out lijkt nog steeds een taboe in de samenleving. Je kunt erover lezen, maar er wordt nauwelijks over gesproken in een vriendenkring. Een overtuiging kan zijn, dat overkomt me niet, want ik ben toch sterk en assertief?

 Net diegene die de spil vormen, de sterksten onder ons, diegene die de kartrekker zijn, anderen mensen helpen…diegene zijn vatbaarder. Waarom? Omdat ze vaker over hun eigen grenzen gaan. Je kunt assertief zijn naar anderen toe en neen antwoorden, maar zeg je dat ook vaker tegen jezelf? Ben je streng voor jezelf? Mag jij bepaalde dingen niet van jezelf?

Geloof je dat je eerst “iets” moet bereiken voordat je “mag ”ontspannen?

 De uitspraak: ” Niet lullen, maar poetsen”, is deze bekend voor je?

Je kijkt met een kritische blik naar jezelf, en bent streng voor jezelf…ook al geef je dat zelf niet toe.

Als ik nu even doorzet… als ik harder mijn best doe… als ik dat ook nog even…

 Je vraagt enorm veel van jezelf en duwt op het gaspedaal, je lichaam op de rem.

Je wilt controle over je gedachtes en ook over je lichaam, vooral die controle, je push nog harder.

 Humor is iets wat je vaak in je leven strooit, als een soort specerij, maar nu niet.

Het enige wat je voelt is onrust en waarschijnlijk een verdoofd gevoel

Alsof je door het raam kijkt en het grijs buiten is… geen zin om te voelen…

 Je raakt het contact met jezelf kwijt.

Je gedachten nemen plaats op een rollercoaster en je vliegt alle kanten uit.

Tijden van heftige emoties breken aan.

Je huilt, je wordt boos, je schreeuwt stil en oorverdovend. Je voelt je alleen, en de kamer die verlicht is, wordt steeds donkerder. Je raakt over vermoeid en je wereld wordt steeds kleiner.

 Je lichaam functioneert nog maar het trilt, je geheugen laat je in de steek…het zit propvol met gedachtes. Het leven raast door en jij…je staat stil.

 De stilstand die je nodig had, neemt plaats.

Het is een gevecht waar je niet van kon winnen; de race tegen de tijd en vooral het vechten tegen jezelf.

 De stilstand die je nodig had toen je worned out was, wordt nu langer.

De emoties die gevoeld wilden worden komen naar de oppervlakte als een onderdrukte bal in het water die je niet meer tegen kunt houden.

 En nu dan hoor ik je zeggen?

De eerste stap is acceptatie…accepteren dat je een burn out hebt en je er niet voor schamen. Is dat makkelijk? Neen zeker niet…, maar het is de eerste stap om te “helen”, zodat je met compassie en liefde naar jezelf kunt kijken, daar zit de sleutel tot herstel.

 De tweede stap vraag hulp! Er is geen reden om je te schamen, het is geen falen!

Het betekent alleen dat je te lang doorgegaan bent met sterk te zijn.

 Praat over je gevoelens!

Een goede coach weet het verhaal dat je vertelt te ontwarren, overtuigingen die je opgedaan hebt uit het verleden aan te pakken en om te buigen tot iets wat wel werkt voor je.

 Geef en gun jezelf tijd om te helen.

Laat die emoties komen en stop met jezelf sterk te houden voor de buitenwereld.

 

Wat kan een coach voor je doen?

Als allereerste luisteren en een patroon herkennen.

Jouw verhaal laten doen met alle emoties die daarbij horen.

 De daaropvolgende stap is te kijken hoe jouw dagindeling eruitziet.

Je bent uit de running en hebt structuur nodig maar niet op de “oude” manier.

Wat zijn triggers voor je? Wat stemt je blij? Met afwisseling van inspanning en ontspanning.

 

Belemmerende overtuigingen die je hebt opgedaan in het verleden komen naar boven zoals, ik moet sterk zijn. ik moet mezelf bewijzen…om iets te bereiken moet je knokken, het wordt je niet in de schoot geworpen.

 Je begint alle lagen die je hebt opgedaan af te pellen, net zoals een ui.

Je begint in te zien dat je op de “overlevingsmodus” hebt geleefd.

Een nieuwe “ik” wordt geboren, tenminste dat denk je, maar wat er gebeurt is dat de echte jij naar boven komt, diegene die jij in essentie bent.

 Jij met jouw eigen persoonlijke waardes, verlangens, dromen en passies.

Je laat hetgeen los wat niet meer bij je past.

 

Hoe weet je nu na al die jaren wat jouw waardes zijn? Jouw behoeftes en verlangens?

Jouw passie, jouw dromen?

Waar hunker je naar? Waar ga je van in de fik? Waar krijg je energie van?

 

Er zijn allerlei tools om erachter te komen?

Je gaat terug toen je kind was. Waar speelde je als kind zijnde mee?

Wat vond je leuk? Wat zeiden anderen over je?

Waar waren de typische trekjes van je?

 

Welke persoonlijke waardes vind je belangrijk?

Het uit zich meestal in hetgeen jou trekt als persoon, jouw voorkeuren.

Ook kan een coach een kernwaardenspel met jouw spelen, waarbij de allerbelangrijkste kernwaardes duidelijk worden en je op een rustige manier verder kunt komen.

 Samen wordt gekeken naar de huidige situatie, waar sta je nu en waar wil je naar toe, wat heb je nodig om daar te komen?

Ben je niet gelukkig in jouw huidige baan? Wat mis je? Wat zou er moeten veranderen aan de situatie?

Wil je minder werken? Wil je van je hobby je werk maken? Is er combinatie mogelijk?

Of een andere keus misschien waar je niet aan gedacht hebt?

 

Vind je dat er te veel op jouw schouders rust en wil je de taken thuis verdelen?

Vind je het moeilijk om dit te vragen aan je gezin?

Een coach kan samen met jou aan communicatievaardigheden werken.

 

Vind je het moeilijk om jouw grenzen aan te geven? Ben je bang dat je niet meer aardig gevonden wordt als je dit doet? Ben je bang om nee te zeggen?

Vind je dat assertief, agressief overkomt?

 

Kortom, zoals je ziet een heleboel vragen voor diverse situaties. Er kan van alles meespelen tijdens het herstel van een burn out.

 

Het goede nieuws, je komt hier veel sterker uit en je hoeft het niet alleen te doen!

Schroom niet om hulp te vragen, ik help je graag tijdens dit proces!