Op avontuur.. in La France

Op avontuur in France

Ik begin te glimlachen als ik door “ un petit village” in het noorden van Frankrijk rijd. De talrijke smalle straatjes, de verweerde terracotta potten met kleurrijke bloemen die de stoep opfleuren . De robuuste zandkleurige buitenmuren van knusse huizen die als parels verschijnen aan de horizon zodra je de bocht uitrijdt . De saliegroene houten luiken die aan de gevel hangen, ik ben meteen verknocht!

Mijn gedachtes nemen een loopje met me, ik kan het niet helpen om me af te vragen hoe het zou voelen om hier te wonen. In dit klein knus dorpje waar de tijd heeft stilgestaan, waar een bakker, een slager en een bistro pure authenticiteit uitstraalt. Daar waar het rustig is… waar je in de verte kunt wegdromen bij de weidse uitzichten op het Frans landschap, daar waar je vanzelf vertraagt.

Het is geen toeristisch plekje waar ik heen ga en daar is bewust voor gekozen. Ik snuif graag de binnenlandse cultuur op in al zijn eenvoud. In de verte hoor ik krekels tjirpen, de zon verwarmt mijn huid en het briesje voert de zoete geur van seringen mee en streelt mijn neus.

Ik geniet van de stilte om me heen en loop door een smal straatje . Tussen de kleine panden valt een immens bordeauxkleurige poort op, waar ik een briefje aan hangt met de tekst: Manger au notre restaurant? Réservez votre table! Mijn nieuwsgierigheid wordt meteen gewekt! Ik krijg een plekje toegewezen, waar ik overzicht heb op de ruime binnenplaats. Ik ga zitten aan een wiebelend tafeltje, de witte verf die grijzig geworden is, bladdert af. Ik schuif 2 viltjes onder de poten zodat het tafeltje wat steviger staat. Als ik terug recht kom kijk ik stomverbaasd naar een grote oude muur waar talrijke scheve houten luiken aan flarden hangen, ze worden vastgehouden door de blauwe regen die tegen de muur klimt. De muur kijkt me belabberd aan,alsof hij de indruk geeft dat hij de moed op elk moment kan opgeven. Het heeft zijn charmes deze binnenplaats.

Ik kijk alvast op de menukaart en geef mijn keuze door aan één van de 3 Franse obers die met korte snelle pasjes navigeren over de drukke binnenplaats. Hoe harder ze lopen hoe chaotischer het wordt.

Het lijkt op een humoristisch toneelstuk “Diner for one”.

De tonijnsalade wordt na lange tijd naar mijn tafeltje gebracht in een ijscoupe. Het hoofdgerecht volgt snel erna. Ik zit met mijn rug tegen de keukenmuur waar een klapraam openstaat en word volop getrakteerd op geluiden van vallende deksels en bestek …met een hoop “ merde” erachteraan.

Als ik om me heen kijk zie ik dat de gasten net zo droevig naar hun eten kijken als de stenen muur die zijn luiken bijna laat vallen. Ik kan het niet helpen om in een schaterlach te belanden. De obers, de muur met zijn klapperende luiken, het eten … de enorme planten die de doorgang zo smal maken dat ze met hun takken het voedsel van de borden eraf zwiepen.

Mijn lach is aanstekelijk, gasten stoppen met eten en kijken me geamuseerd aan, waardoor ik nog harder in de lach schiet. Dit is zo slecht… dat het leuk is!

De ober die nog een tissue laag op zijn voorhoofd heeft plakken voor zijn zweetdruppels, serveert me chocolademousse in een klein kartonnen bekertje . Ik reken meteen af en geef de man fooi.

Terwijl ik de chocolademousse eet springen me de tranen in mijn ogen.

Wat een ervaring! Mijn zintuigen zijn gestreeld. Ik ben getuige geweest van eenvoud.

Mijn buikspieren zijn ook getraind…en heb deelgenomen aan een onvergetelijke voorstelling in la Douce France

…met een knipoog en een schaterlach.

La dolce vita…ergens in Frankrijk

Nostalgie en authenticiteit

Ik kijk naar de rij smalle glazen flessen die van lichtroze naar donkerrood kleuren, ze staan op een oud houten tafeltje. In de flessen zitten kruiden en bloemen azijn. De biologische kruiden en bloemen heb ik uit eigen tuin geplukt, in biologische natuurazijn laten trekken voor 6 weken. Het was een fraai gezicht, al die glazen bokalen op het aanrecht, waarvan de azijn de kleur en smaak van de kruiden en bloemen aannam, hoe puur wil je het hebben?!

Voor de kleurrijke flessen staan schattige weckpotten in Tulip vorm, gevuld met allerlei lekkernijen, van mango chutney met heerlijk ruikende specerijen tot verse vijgencompote tot perzikjam met Licor 43!

Ik word omringd door een authentiek gevoel als ik eraan denk, een regenachtige dag, een dampende kop koffie, en een pruttelende jampan op het fornuis, de keuken wordt gevuld met een heerlijke zoete geur. Met een houten pollepel roer ik in de pan terwijl ik naar het verregend keukenraam kijk.

Ik krijg er een warm gekoesterd gevoel van. Ik hou van puur, van rijke smaken, van aandacht geven en passie delen! Het loopt als een draad door mijn leven.

Ik neem je even terug in de tijd.

Het is zomer! We stappen in een grote volkwagenbus op weg naar Frankrijk. We gaan op avontuur!

Achter de bus ligt een matras op een verhoging, pannetjes en keteltjes zijn aanwezig, jerrycans gevuld met water, een gevulde koelbox op stroom, en uiteraard een camping gasstel zodat we ons eten kunnen voorbereiden en heerlijke verse koffie kunnen drinken. We ervaren vrijheid en een intens geluksgevoel, pure rijkdom in eenvoud!

We rijden Frankrijk binnen, en kijken naar het landschap, de grote strobalen, de huizen, de smalle straatjes, terracottapotten die gevuld zijn met de meest prachtige gekleurde bloemen!

We zien van een afstandje een camping die verscholen ligt en besluiten een kijkje te nemen.

Op de camping is het rustig, er is geen luxe, maar wat opvalt zijn de brede camperplekken omringt door bomen, een heg die privacy waarborgt en een houten picknicktafel waar je gebruik van kunt maken. Er daalt meteen een rust in ons beiden, hier voelen we ons thuis!

Voordat we aan het werk gaan, op zoek naar de meest bijzondere spullen uit vervlogen tijden genieten we van de rust op de camping lezend in een tijdschrift, de zon die je verwarmt, het gefluit van de vogels en de Franse taal.

Heerlijk en toch mis ik iets…een gevoel…iets wat dit vrij leven nog meer versterkt…iets waardoor je nog intenser kunt genieten!

Ik denk aan geuren, intense smaken, diepe kleuren, verrijking.

Een knapperige croissant met heerlijke jam en verse koffie in de ochtend. Genietend van de dauwdruppels op het gras.

Een pittig kaasje bij de borrelplank met een chutney en een stukje worst genietend van de zonsondergang met een heerlijk glas rode volle wijn. Bourgondisch á Oui!!

We besluiten op pad te gaan naar deze heerlijkheden.

We parkeren en lopen een supermarkt binnen, het is er koel.

We stuitten op de immens grote winkelwagens en kijken elkaar zwijgend aan. Dan lopen we verder

en staan verbaasd. Rijen lang met allerlei producten netjes naast elkaar, zo ver je kunt kijken! Het overrompelt me, het lijkt net een grote fabriek!

Ik voel me opeens erg klein en een onrustig gevoel komt over me heen. Ik loop enkele rijen in en ga op zoektocht naar jam, het lijkt alsof ik verdwaald ben.

Ik hoor een bekende stem, ik heb jam gevonden!  Ik loop stevig terug en kijk op naar een torenhoge wand met allerlei soorten jams, die helemaal doorloopt naar de andere kant van de winkel!

Ik begin me steeds ongemakkelijker te voelen en we spreken af dat we alleen het hoogstnodige meenemen uit deze enorme winkelkeet zodat we een paar dagen vooruit kunnen met eten.

Als ik de winkel uitloop slaak ik een zucht! Sow, dat kwam even binnen!

We rijden rond met de bus, en genieten van het uitzicht.

We bezoeken in alle vroegte markten en vinden de mooiste schatten uit vervlogen tijden.

De Franse taal, de sfeer op deze marktjes, de vreugde die je voelt als je een pareltje gevonden hebt, je legt kilometers af en je armen worden lam van het dragen. Af en toe maak je even tijd voor een snelle kop koffie, maar niet te lang!

Teruggekomen op de camping zijn we moe maar voldaan en praten we nog na over de rijkdom die we voelen, de schoonheid en bezieling van verstofte spullen die stilzwijgend in een hoekje liggen totdat ze bewonderd en gezien worden. We voelen onze benen niet meer en zodra we gaan liggen op het matras in de bus, zijn we vertrokken.

We slapen uit en drinken de eerste kop koffie, we nemen een verfrissende douche en besluiten de omgeving te verkennen, vandaag zijn er geen markten in Frankrijk.

Het is warm en rustig op straat in het dorpje.

De bewoners trekken zich terug in hun tuin, waar de prachtigste seringenbomen en magnoliabomen te zien zijn, omringd door nog hogere bomen en struiken. Het geurt heerlijk!

Onderweg zien we een begraafplaats met imposante beelden, omheind door een smeedijzeren hekwerk. Er is bijna geen verkeer op straat, iets wat me meteen opvalt, je kunt hier rustig lopen.

Er loopt een kronkelende straat naar boven en zien een aantal bistrosets op de smalle stoep staan. Er staan 3 zwarte bistrosetjes met felroze kussentjes, op de tafeltjes staan fijne glazen vaasjes met enkele gerbera’s erin, in de kleuren oranje, felroze. Ik word er meteen vrolijk van, dit nodigt uit!

We kijken op het groot krijtbord die op de buitenmuur hangt en bestellen een café au lait, dit is genieten!

Even later hebben we het Frans cafeetje achter ons gelaten en lopen verder.

We passeren een winkel en zie in de etalage Franse zeep, wijnflessen, een jute zak met diepbruine koffiebonen en een industriële grote rode koffiebrander en noten staan.

Wat een prachtige authentieke en warme sfeer, en ik besluit de winkel in te lopen.

Ik begroet de winkelier met mijn beste Frans en sprankelende ogen. Hij lacht vriendelijk, uitnodigend. Het is een prachtige winkel, hij is klein, maar straalt authenticiteit en puurheid uit, dat zie je en voel je aan alles. De krakende eiken vloerdelen op de grond, de oude ronde kaasplanken, de volle flessen wijn die bedekt zijn met een dun laagje stof.

Het ruikt naar ambachtelijke kaas, vers brood, en specerijen.

Er staan oude ijzeren winkelmandjes en voordat ik het weet, loop ik ermee rond.

Het ene product is nog aantrekkelijker dan de ander, ik zie zelfgemaakte chutneys, huisgemaakte marmelade, verschillende thee melanges, kruidenazijn, soorten kruidenolie, gebakken koekjes, brokkelkaas! Gefermenteerde groenten in grote glazen potten.

Verschillende soorten koffie zijn er verkrijgbaar, van puur tot zacht en romig.

Ik voel me net een kind in een snoepwinkel!

Dit is precies waar ik behoefte aan heb, authentiek en puur, passie, het persoonlijke en ambachten. Het gevoel komt thuis als ik deze producten bekijk.

Ze verdwijnen in mijn mandje, en voel de vreugde in me borrelen.

Ik heb voorpret want vanavond als ik naar die prachtige zonsondergang kijk drink ik een heerlijk glas rode volle wijn met een stuk brokkelkaas en gebakken brood met noten en pitten.

Geniet ik van een stukje worst met huisgemaakte mosterd. Dit is rijkdom, dit is genieten!

Ik loop met mijn mandje naar de balie, waar ik begroet word met een oprechte glimlach.

We delen dezelfde passie, we komen thuis in ons gevoel en maken verbinding.

De winkelier stopt mijn aangekochte lekkernijen in een bruine papieren zak, ik neem nog even de geuren in me op, betaal de man en loop glunderend van oor tot oor naar buiten.

Zó, jij hebt veel meegenomen!

Was dat niet duur?!

Wat betekent duur als je producten koopt die huisbereid zijn met liefde en passie?

Ik betaal graag voor deze pure producten, simpelweg omdat ik het mezelf gun!

Dit is wie ikzelf ben, dit is waar ik voor sta.

Ik kijk nog even rond in mijn winkel en met dezelfde glimlach en sprankeling in mijn ogen.

Hou jij ook zo van authentieke producten?

Een gekoesterde herinnering aan vroeger?

Geuren die je meevoeren naar het verleden?

 

RECEPT BIESLOOKBLOEMEN AZIJN

Bieslook behoort net zoals ui, prei en knoflook tot de lookfamilie. Kenmerkende eigenschappen van bieslook zijn de lange, smalle en grasachtige stengels. Wat velen vergeten, is dat de groente ook mooie roze, witte of paarse bloempjes heeft. In de keuken komen vooral de dunne stengels van bieslook van pas als smaakbrenger in allerlei gerechten. Maar ook de blauw-roze-violette bloempjes zijn eetbaar en kan je probleemloos gebruiken als garnituur.

In azijn geven ze een prachtige felroze kleur af en de smaak wordt erin meegenomen.

Wat heb je nodig?

Ø  Biologische natuurazijn op kamertemperatuur

Ø  Handvol open bieslookbloemen

Ø  Een uitgekookte glazen weckpot

Ø  Neteldoek/kaasdoek om te filteren

Aan de slag!

Ø  Pluk met de hand, op een zonnige dag, de goed geopende bieslookbloemetjes, zorg dat ze vrij van zand zijn, liefst uit je eigen tuin

Ø  Doe de bloemhoofdjes zonder steel rechtstreeks in de weckpot. Spoel de bloemhoofdjes niet met water, dan gaat er te veel van het fijne aroma verloren.

Ø  Overgiet met de biologische natuurazijn, tot alle bloemhoofdjes onder de vloeistof staan

Ø  Sluit de bokaal af en zet hem op een zonnige plaats.

Ø  Schud regelmatig met het geheel en bewonder het resultaat. Al na enkele uren zie je de kleur van de azijn én de bloemetjes veranderen. De bloemetjes verliezen hun kleur aan de azijn en die wordt … roze!

Ø  Na twee weken filter je de azijn van de bloemetjes af; gebruik daarvoor een schone glazen schenkkan. Vind je de azijn niet voldoende roze van kleur, dan kan je na het filteren van de bloemen de werkwijze herhalen met de lichtroze azijn en verse bieslookbloemen.

Ø  Daarna kan je de azijn verdelen over mooie glazen flesjes.

Heerlijk over salades in combinatie met milde olijfolie en verse Italiaanse kruiden!

            

Bon appetit!

Choose..who you want to be

Choose who you want to be

Herinner jij nog die momenten toen je jong was en bijna iedereen je vroeg: wat wil je worden? Als je aarzelde met een antwoord te geven, keken ze je onderzoekend aan. “Kom op, iedereen weet toch wat hij wil worden? Het wordt stilaan tijd dat je erover nadenkt en met een antwoord op de proppen komt.

 Ik voelde me gedwongen en eigenlijk ook een beetje verloren, want ik wist het echt niet.

Hoe kan je nou weten wat je wilt worden als je niet alles uitgeprobeerd hebt wat je leuk vindt kwam er als gedachte in dat jonge hoofdje.

Erover praten kon niet, ik lag er wakker van en gedachtes kwamen naar boven zoals:

Wat als er niets is wat ik echt leuk vind? Waarom moet ik nu al kiezen? Kan ik niet gewoon mezelf zijn? Waarom moet ik een keuze maken, kan ik niet alles zijn wie ik ben in plaats van wat ik wil doen, en is dat wat ze bedoelen met iemand worden?  Waarom zit daar een verschil in?

 Ik lag er wakker van, ik kreeg er buikpijn van als kind, voelde me opgelaten en durfde geen gesprekken meer aan te gaan, dus ontliep ik de mensen die me graag aan een kruisverhoor wilde nagelen, zo voelde het .

Ik zocht mijn “troost” in de natuur, daar kon ik gewoon zijn wie ik was.

 Als kind was ik niet bezig met wie wil ik later worden, ik was in het nu en genoot van de groentes die in de moestuin groeien. Van het bos die aansloot in de achtertuin. Van de dieren die we hadden. Van het verwerken van groentes en fruit in lekkernijen. Ik genoot van de zon die scheen,van de hommels en fladderende vlinders.

 Het gesprek, bleef niet lang uit, je moet toch “verstandige keuzes” maken hé zodat je op je eigen benen kunt staan en je geld ermee verdienen. Ik stamelde: ja, maar… en er kwam een dirigerende blik terug, je bent een dromer…daarmee kan jij je leven niet bekostigen!

Ik dacht na, waar ben ik goed in. en hebben ze dat op school? Die “smaken” kenden ze er niet en heb een richting gekozen die niet bij me paste maar waar ik enigszins mijn creativiteit in kwijt kon, want daar was ik goed in en vond het leuk!

 Jarenlang pers je jezelf in een keurslijf van “verstandige keuzes”, met het gevoel, je mag jezelf niet zijn want daarmee komt er geen rook door de schoorsteen… het is niet genoeg.

Je doet je best en voelt het wringen, maar toch zet je door…

Totdat je tot besef komt dat je weer buikpijn krijgt, weer slapeloze nachten, wilt vluchten naar…

Je hebt een gevecht tussen je hart en dat wat je is ingeprent.

Om vervolgens erachter te komen dat je eigenlijk helemaal terug moet gaan naar je kind zijn, wie was je daar, wat deed je, wat vond je leuk, wat zeiden mensen over jou?

 In mijn geval is dat; diepgraven naar antwoorden, patronen en verbanden zien, aanvoelen van, nog steeds verwonderlijk kijken naar vlinders, hommels met kontjes vol stuifmeel, vogels.

Creativiteit, dingen maken… koken en bakken, de moestuin. Het willen vastleggen van dat wat ik voel op beeld met het fotograferen van…en één zijn met de natuur, met alles wat er is, daar waar je kunt zijn wie je bent. Ik keek verwonderlijk naar de onkruidplantjes en wist al wat ik kon plukken en zelfs eten.

 Op de dag van vandaag is het cirkeltje rond, ik geef natuurcoaching en reflectiewandelingen in het bos. Ik doe aan wildpluk en deel mijn kennis met anderen en laat het ze proeven. Ik fotografeer de dingen die me raken. Ik heb een winkel waar ik mijn creaties verkoop.

Ik heb een moestuin met eetbare bloemen en medicinale planten. Ik organiseer proeverijen in mijn tuin waar ik mensen laat kennismaken met eten uit andere culturen .

Verbinding- zintuigen-bewustwording-vertragen-kwaliteit-authenticiteit zijn de sleutelwoorden die mij dragen.

Ik hou van het puur leven waarbij ik de vrijheid en innerlijke rust voel dat mij intens laat genieten en beleven.

En die schoorsteen? Die rookt!

Herken jij je hierin?


Just… Buy the dress

Just... Buy the dress

Zaterdagochtend, de zon glipt door de gaatjes van de rolluiken, mijn slaapkamer in en maakt een mooie tekening op de witte muur. Het is nog vroeg, ik rek me uit en ga douchen.

Mijn ochtendritueel bestaat uit koffie zetten, katje eten geven en een ochtendpagina schrijven met een dampende kop koffie voor mijn neus. 

Het boekje klap ik na het schrijven dicht en besluit naar de markt te lopen, waar ik mijn zintuigen de kost geef. Ik word er blij van, de zoete geuren die je tegemoet komen bij de fruitkraam. De kleuren van groenten die je ziet liggen in kratten. De kaasboer die glimlacht terwijl hij een stuk kaas afsnijdt. De kruidige geuren van olijven en Turks brood. De geur van het leer bij de kraam van de tasjes.

 Sommige mensen zie je verzonken in gedachtes, sommige kletsen voluit.

Ik loop mijn neus achterna en sta bij een Indisch kraampje, die geur van satés die gegrild worden op een houtskool barbecue, heerlijk! Als ik mijn bestelling doorgeef lacht ze, only good vibes, en heerlijk eten.

Ik loop nog even tussen de rijen door en opeens… sta ik stil… en voel een vlam in mijn buik… wat een mooie jurk!

 De jurk grijpt me bij mijn strot, en laat me dus ook niet los. Ken je dat knagend stemmetje die je vraagt… wanneer ga je hem dragen? Kun je niet beter…? Weet je het zeker… ben je niet te…. en al snel voel je een knoop in je maag.

 “Just buy the damn dress” en dat doe ik, het gevoel in mijn buik voel ik stuiteren.

Iets verder zie ik een passie flora staan en die neem ik dus ook mee en loop met mijn plant en jurk naar de bekende notenboer die me al verwacht.

 With the sunshine in my pochet loop ik naar huis, luister ik naar het gefluit van de vogels, kijk ik naar onkruid die in de berm groeit, de ragfijne bloemetjes van zevenblad waar een vlinder zich neerstrijkt, de gele “zonnetjes” van boerenwormkruid, de blauw-paarse kleur van vogelwikke… het gezoem van insecten terwijl de zon mijn huid verwarmt en merk op hoe fijn ik me voel.

 Buy the “Damn” dress die jouw kleuren laat zien, er zijn zoveel redenen om iets niet te doen en nog meer om het wel te doen! Ik beloof je, je gaat ervan stralen.

Gun je zelf “the sunshine in your pocket” en gooi die gedachtes overboord die je tegenhouden jezelf te zijn.

Just show your true colors !

Puur en onbevangen

Puur en onbevangen

Pffff …je bent zo impulsief! Ik zie mijn vader nog steeds naar me kijken terwijl hij deze woorden uitspreekt. Het had een negatieve lading. Terwijl ik dat niet zo ervoer. Ik begreep niet wat hij ermee bedoelde en ik voel dat het oké is.  Voor mij voelt het als een cadeautje, en nog steeds.

 

Het is een kenmerk van mij dat als een warme jas past. Als een directe verbinding met mijn kern. Het is een gevoel van onbevangenheid, puurheid, speelsheid en het komt met een lading pure levensvreugde.

 

Hoe het uitziet? Ik lach van oor tot oor, mijn ogen twinkelen en straal als de zon. Ik draai om mijn eigen as en voel het hoge gras met mijn vingertoppen, ik voel de zon op mijn huid en soms de regen. Ik lach met mijn hele ziel en het eindigt met een schaterlach.

 

Waarom het zo moeilijk is voor anderen om het te begrijpen? Ze hebben er geen vat op, ze kunnen het niet vastpakken,ze kunnen het niet “bezitten “.

Willen ze het “labelen”, en lukt dat niet?

Stellen ze zichzelf vragen: Waarvoor dient het? Wat bereik je ermee? Tijdverspilling? Wat zullen mensen wel denken?

 

Ik voel vrijheid in de puurste vorm, vrijheid om te zijn wie ik ben, zonder enige goedkeuring van anderen. De vrijheid om te schaterlachen. De vrijheid om te stralen. De vrijheid om anders te zijn en uit te dragen wie ik ben, ongeacht wat iemand ervan denkt. De vrijheid om te gillen van blijdschap. De vrijheid om te dansen, sensueel te bewegen, nieuwe dingen uit te proberen, zonder erover na te denken. De vrijheid om te spelen, toe te geven.

 

Het lijkt op verliefd zijn, zonder dat er iemand anders voor nodig is.

Verliefd zijn op het ontembare, ongrijpbare, het wilde, het pure, de speelsheid, JA zeggen tegen jezelf, JA zeggen in het moment. De vrijheid om te voelen, het ongerepte te ontdekken, JA zeggen tegen het avontuur, er is niets voor nodig, alleen een JA tegen jezelf.

 

Durf je te bewegen… toe te geven? Durf je te spelen, onbevangen te zijn…

Durf je jezelf een sexy JA te geven?

Wat hebben we met elkaar gemeen?

Wat hebben we met elkaar gemeen?

Ik ben gek op dieren!

Ik hou enorm van het bos!

Ik word onrustig als ik niet omringt ben door natuur

Eén van mijn passies is bakken en koken, en ik heb best veel passies!

Ik kook bijna altijd intuïtief, met een eigen twist en maak vooral buitenlands eten

Ik hou van handgeschreven brieven

Ik verkies liever een picknick als eten in een duur restaurant

Ik hou van een kampvuur en gitaarmuziek.

Als het warm is, en er is een meer, spring ik erin.

Ik kijk nooit naar het nieuws

Ik neem 0.0 medicijnen, ik vertrouw op kruiden en plantengeneeskunde.

Ik hou van authenticiteit, van oude verhalen en oude spullen met een ziel

Ik hou van stoer vintage, van industrieel en landelijk bohemian.

Roomwit, groen, bruin, zwart en petrol zijn mijn favoriete kleuren.

Ik ben verslaafd aan noten en kaas, maar dan ook echt!

Ik fotografeer alles wat me raakt, en hou ervan mijn gevoel op beeld te vangen.

Ik ben een dromenvanger.

Ik ben allergisch voor hiërarchie en volg de menigte niet.

Ik ben empathisch en HSP ér.

Ik hou van diepzinnige gesprekken

Ik hou van verbinding maken.

Ik druk overal mijn eigen stempel in

Ik vind het moeilijk om hulp te vragen

Ik hou ervan te luisteren wat mensen beweegt, wat ze voelen en wat hun verhaal is.

Ik werk met planten, kruiden, edelstenen en heb een sterk intuïtief vermogen.

Ik ben creatief, plannen en organiseren vind ik superleuk.

Ik hou van knusse boerderijen, de was die aan de waslijn ophangt.

Ik hou van schrijven, van zonsondergangen, van storm en onweer.

Ik keek vroeger graag naar Tour of Duty en wilde het liefst in de tv springen als ik naar little house on the prairie keek.

Ik ben soms onzeker

Ik doe dat wat me ingeeft en luister naar mijn gevoel.

Ik ga vaak wildplukken en maak er dan allerlei dingen van zowel culinair als ook medicinaal of cosmetisch.

Ik heb een avontuurlijke, romantische, spirituele en wilde kant, alles in één!

 

Ik wil weten wie je bent, ik hecht geen waarde aan dat wat je hebt of wat je je kunt veroorloven.

Can you see me

Can you see me

Can you see me?

Zichtbaar zijn

Het voelt als iets normaals.

Het is vanzelfsprekend.

Het is je geboorterecht, om jezelf te laten zien zoals je bent.

Waarom is het dan zo moeilijk?

Omdat we het niet geleerd hebben.

Als je bent opgegroeid met de overtuiging niet boven het maaiveld uit te komen.

Als je bent opgegroeid met de overtuiging verstandige keuzes te maken.

Of zelfs opgegroeid bent met de overtuiging dat er geen andere keuzes zijn.

Misschien ben je zelf te snel volwassen moeten worden

En ben je nooit echt kind geweest

Je wordt iemand anders, behalve JIJ.

Je eigen ik, je eigen stem komt naar boven, samen met nog vele anderen, namelijk de saboteurs.

Stemmen die bijvoorbeeld zeggen:

“Wie denk je wel wie je bent?”

“Kan jij dit wel”?

“Is dat wel verstandig?”

“Daar zit toch niemand op te wachten?”

“Daar valt geen brood mee te verdienen?”

Het zijn je innerlijke stemmen die de rollen overnemen

Ze houden je klein en veilig.

Ze houden niet van verandering.

Net zoals de stemmen van vroeger.

Ze weerhouden je te worden wie je wilt zijn en in feite bent.                                        

Voordat je je laat zien, moet je weten wie je bent en daar kom je achter na een innerlijke reis.

De helft van je leven ben je bezig om volwassen te worden, de andere helft om terug kind te zijn.

Want de innerlijke reis gaat terug naar het kindsdeel.

Wie was jij als kind?

Waar speelde je graag mee?

Wat waren jouw eigenaardigheden?

Als ik naar mezelf kijk, vouwde ik dus letterlijk het brood over mijn neus heen zodat ik de geur in me kon opnemen, tot grote ergernis van de anderen aan tafel.

Eten proeven deed ik uiterst geconcentreerd.

Als ik een hommel zag moest ik hem aaien, ik wilde voelen of hij zo zacht was als dat hij uitzag, natuurlijk had ik een dikke vinger, maar dat deerde me niet.

Ik liep als klein kind met een grote schelp aan mijn oor, zodat ik de zee kon horen, ik luisterde naar de wind, door de hoge bomen en dacht een lied erin te horen. Zintuigen waren voor mij toen al heel belangrijk, en nu komt het terug.

Ik was altijd buiten, ik liep graag in het bos, boog me gefascineerd over boerenwormkruid omdat de kleine bloemenhoofdjes eruitzagen als zonnetjes. Ik heb als volwassene een opleiding gevolgd om planten, kruiden en bloemen in te zetten als cosmetisch, medicinaal en culinair.

Als kind werkte ik mee in de moestuin, ik vond het fascinerend hoe je een zaadje in de grond stopte om vervolgens eten te kunnen oogsten, die kleuren, die geur! Om vervolgens te verwerken in de meest smaakmakende gerechten vol met verse kruiden, je raadt het al… ik hou van koken met eerlijke producten en verwerk ze samen met eetbare bloemen en kruiden.

Ik fotografeerde graag in de natuur, nu wandel ik er graag met cliënten en bied reflectiewandelingen aan incl. fotografie omdat ik weet dat de natuur een spiegel voor ons is.

We denken vaak dat we een doel in ons leven meten kiezen, maar niets is minder waar, we moeten er eentje in onszelf ontdekken, en daarom is het goed om een innerlijke reis te maken naar je kindsdeel.

Toen je nog puur was, ongerept, je je niet bezighield met volwassen gedachten.

Als deze stukken aangeraakt worden, voel je het, je voelt die vlam. Je gaat het waarschijnlijk analyseren en komt tot de ontdekking dat je de kruimels ervan al in je huidige leven hebt… de dingen doet die je vroeger ook leuk vond, puzzelstukjes vallen in elkaar.

Dan is het kwestie om er vorm aan te geven en die overtuigingen aan te pakken. Belemmerende overtuigingen die je ervan weerhouden diegene te zijn en je was en nog steeds bent.

Belemmerende overtuigingen kun je aanpakken door een vraag te stellen aan jezelf?

Is het waar? Weet je 100% zeker dat het waar is?

Belemmerende overtuigingen kun je omdraaien door affirmaties te maken.

Affirmaties die voor jou goed voelen, anders werken ze niet. Je moet het voelen.

Een affirmatie kan luiden als “Ik ben genoeg”, “De kracht zit in mezelf”, “Ik kan alles wat ik echt wil”

Het punt is, voordat jij naar buiten komt om je te laten zien; zonder angst, moet je eerst naar binnen kijken, naar jezelf en ZIEN wie JIJ bent.

Pas als je weet wie je bent, en wat je wilt, gaat de wereld echt voor je open.

Heb je hierbij hulp nodig, schroom dan niet om contact op te nemen.

Je hoeft het niet alleen te doen!

Express yourself

Express yourself

Express yourself

Mag je verzachten van jezelf? Jezelf uiten?

Stel je jezelf helemaal open? Laat je het toe geraakt te worden door te voelen?

Stel je leest een tekst die iemand uit het hart heeft geschreven, het raakt je tot in je ziel. Misschien voel je herkenning, en word je meegevoerd in het verhaal.

Stel je ziet iets in iemand dat je raakt, iemand die straalt, iemand die iets doet al is het de normaalste zaak , en ook al geniet je ervan mee, het is niet alleen maar voor jou.

Misschien voel je wel allerlei sensaties en word je bewogen, de vraag is wat doe je ermee?

Herken je het dat de emotie die je voelt op het puntje van je tong ligt, of je vingers bewegen omdat je iets wilt delen op social media op het bericht wat je precies ontroert omdat het je raakt, het iets losmaakt in je, het resoneert met jou , je blijdschap voelt of een intense JAAA?

Vaak hebben we er niet echt een probleem mee, iets te uiten als je het niet eens bent met iets of iemand, je geeft dan je mening, maar als we positief geraakt worden houden we ons vaak in. Van gevoel schiet je in je hoofd en komen er allerlei gedachtes op, gedachtes zoals: laat me dat maar niet, want tjah hoe komt het over?

Wat zal de ander denken als ik dat doe, weet je wat …laat maar.

Waarom denken we voor anderen en geven we geen gehoor aan ons eigen gevoel?

Weet je zeker wat anderen zullen denken en is het echt waar?

Iets delen is verbinding maken, door gehoor te geven aan je eigen gevoel en door het terug te geven aan de ander.

De ander is zich er helemaal niet van bewust dat hij/zij mensen laat lachen door de social media posten die hij/zij deelt, of dat iets resoneert met je, en iets “wakker” in jou maakt die de ander verder helpt op hun pad omdat ze erover gaan nadenken.

Wat je doet is erkenning geven, en onbewust stimuleer je iemand en je geeft waarde eraan, door je gevoel in woorden uit te drukken. Het doet goed, het zorgt voor verbinding, je raakt elkaar, en geeft het terug

Het is jammer als onuitgesproken woorden een langzame dood sterven door ze niet te uiten.

Zeker als ze zoveel betekenis hebben voor zowel jezelf als de ander.

Je verzacht, je doet je uiten, je stelt jezelf open, en geeft jezelf toestemming dit te delen wat je ziet en raakt.

Het zorgt voor verbinding met elkaar, een gevoel dat kostbaar is op de dag van vandaag.

Vind je het moeilijk jouw gevoelens te uiten en loop je vast?

Misschien door de manier waarop je opgevoed bent of door gekwetste stukken in je leven?

Stuur me een mailtje op info@destino79.nl .

Je bent het waard om te verbinden!

Schaduw kanten

Schaduwkanten

Je hebt er wel eens over gelezen, schaduw werk of schaduwkanten.

Alsof het een monster is die in je innerlijke kerker opgesloten hebt.

Hoe zit dat eigenlijk?

Het zijn delen van jezelf, die je weggestopt hebt, simpelweg omdat het toentertijd te pijnlijk was om de emotie te doorvoelen.

Nu hoor ik je vragen… een plekje geven?

Nee dat is niet hetzelfde, het verschil tussen die twee is dat de uitspraak “een plekje geven” betekent dat we de bijhorende emotie doorvoelen, we laten de emotie toe, we accepteren het en we laten het los.

Wilt het dan zeggen dat het er nooit geweest is? Nee… het betekent dat het gebeurd is en dat het geen effect meer heeft op ons functioneren.

Natuurlijk voel je verdriet, angst en woede, deze emoties zijn menselijk en normaal.

Schaduwkanten zijn delen van jezelf waar je niet aan wilt, het mag niet gezien worden door jezelf dus stop je het weg, in de schaduw.

Soms denken we dat als we het diep genoeg wegstoppen dat het dan ook verdwijnt.

Niets is minder waar, het wilt gezien worden, doorvoelt worden…erkent worden, het zijn delen van jouw…als een kind weggestopt in het donker wil het jouw aandacht, jouw tijd en jouw liefde.

Wat betekent “het”? Het zijn de afgewezen delen van onszelf.

De afgewezen delen in onszelf zitten vol met onbenut potentieel en creativiteit.

Echt? Ja!

De uitspraken … kracht eruit putten, nieuwe wegen behandelen.

Het brengt zoveel meer als de afgewezen delen weg te stoppen?

Wat is de reden dat je die schaamte voelt? Welke overtuiging speelt mee? Is deze afwijzing van jou of van iemand anders?

Als je antwoorden wilt krijgen zal je je vragen moeten stellen waardoor je vooruit kunt.

Waardoor je de afgewezen delen in het licht gezet kunnen worden, de emotie doorvoelt kunnen worden en je het een plekje kunt geven, door los te laten.

Hoe kijk jij naar jouw eigen schaduwkanten?

Wat zie je? Heb je er kracht uit kunnen putten?

Heb je hierbij hulp nodig, schroom niet om contact met me op te nemen!