Can you see me?

Zichtbaar zijn

Het voelt als iets normaals.

Het is vanzelfsprekend.

Het is je geboorterecht, om jezelf te laten zien zoals je bent.

Waarom is het dan zo moeilijk?

Omdat we het niet geleerd hebben.

Als je bent opgegroeid met de overtuiging niet boven het maaiveld uit te komen.

Als je bent opgegroeid met de overtuiging verstandige keuzes te maken.

Of zelfs opgegroeid bent met de overtuiging dat er geen andere keuzes zijn.

Misschien ben je zelf te snel volwassen moeten worden

En ben je nooit echt kind geweest

Je wordt iemand anders, behalve JIJ.

Je eigen ik, je eigen stem komt naar boven, samen met nog vele anderen, namelijk de saboteurs.

Stemmen die bijvoorbeeld zeggen:

“Wie denk je wel wie je bent?”

“Kan jij dit wel”?

“Is dat wel verstandig?”

“Daar zit toch niemand op te wachten?”

“Daar valt geen brood mee te verdienen?”

Het zijn je innerlijke stemmen die de rollen overnemen

Ze houden je klein en veilig.

Ze houden niet van verandering.

Net zoals de stemmen van vroeger.

Ze weerhouden je te worden wie je wilt zijn en in feite bent.                                        

Voordat je je laat zien, moet je weten wie je bent en daar kom je achter na een innerlijke reis.

De helft van je leven ben je bezig om volwassen te worden, de andere helft om terug kind te zijn.

Want de innerlijke reis gaat terug naar het kindsdeel.

Wie was jij als kind?

Waar speelde je graag mee?

Wat waren jouw eigenaardigheden?

Als ik naar mezelf kijk, vouwde ik dus letterlijk het brood over mijn neus heen zodat ik de geur in me kon opnemen, tot grote ergernis van de anderen aan tafel.

Eten proeven deed ik uiterst geconcentreerd.

Als ik een hommel zag moest ik hem aaien, ik wilde voelen of hij zo zacht was als dat hij uitzag, natuurlijk had ik een dikke vinger, maar dat deerde me niet.

Ik liep als klein kind met een grote schelp aan mijn oor, zodat ik de zee kon horen, ik luisterde naar de wind, door de hoge bomen en dacht een lied erin te horen. Zintuigen waren voor mij toen al heel belangrijk, en nu komt het terug.

Ik was altijd buiten, ik liep graag in het bos, boog me gefascineerd over boerenwormkruid omdat de kleine bloemenhoofdjes eruitzagen als zonnetjes. Ik heb als volwassene een opleiding gevolgd om planten, kruiden en bloemen in te zetten als cosmetisch, medicinaal en culinair.

Als kind werkte ik mee in de moestuin, ik vond het fascinerend hoe je een zaadje in de grond stopte om vervolgens eten te kunnen oogsten, die kleuren, die geur! Om vervolgens te verwerken in de meest smaakmakende gerechten vol met verse kruiden, je raadt het al… ik hou van koken met eerlijke producten en verwerk ze samen met eetbare bloemen en kruiden.

Ik fotografeerde graag in de natuur, nu wandel ik er graag met cliënten en bied reflectiewandelingen aan incl. fotografie omdat ik weet dat de natuur een spiegel voor ons is.

We denken vaak dat we een doel in ons leven meten kiezen, maar niets is minder waar, we moeten er eentje in onszelf ontdekken, en daarom is het goed om een innerlijke reis te maken naar je kindsdeel.

Toen je nog puur was, ongerept, je je niet bezighield met volwassen gedachten.

Als deze stukken aangeraakt worden, voel je het, je voelt die vlam. Je gaat het waarschijnlijk analyseren en komt tot de ontdekking dat je de kruimels ervan al in je huidige leven hebt… de dingen doet die je vroeger ook leuk vond, puzzelstukjes vallen in elkaar.

Dan is het kwestie om er vorm aan te geven en die overtuigingen aan te pakken. Belemmerende overtuigingen die je ervan weerhouden diegene te zijn en je was en nog steeds bent.

Belemmerende overtuigingen kun je aanpakken door een vraag te stellen aan jezelf?

Is het waar? Weet je 100% zeker dat het waar is?

Belemmerende overtuigingen kun je omdraaien door affirmaties te maken.

Affirmaties die voor jou goed voelen, anders werken ze niet. Je moet het voelen.

Een affirmatie kan luiden als “Ik ben genoeg”, “De kracht zit in mezelf”, “Ik kan alles wat ik echt wil”

Het punt is, voordat jij naar buiten komt om je te laten zien; zonder angst, moet je eerst naar binnen kijken, naar jezelf en ZIEN wie JIJ bent.

Pas als je weet wie je bent, en wat je wilt, gaat de wereld echt voor je open.

Heb je hierbij hulp nodig, schroom dan niet om contact op te nemen.

Je hoeft het niet alleen te doen!

Express yourself

Mag je verzachten van jezelf? Jezelf uiten?

Stel je jezelf helemaal open? Laat je het toe geraakt te worden door te voelen?

Stel je leest een tekst die iemand uit het hart heeft geschreven, het raakt je tot in je ziel. Misschien voel je herkenning, en word je meegevoerd in het verhaal.

Stel je ziet iets in iemand dat je raakt, iemand die straalt, iemand die iets doet al is het de normaalste zaak , en ook al geniet je ervan mee, het is niet alleen maar voor jou.

Misschien voel je wel allerlei sensaties en word je bewogen, de vraag is wat doe je ermee?

Herken je het dat de emotie die je voelt op het puntje van je tong ligt, of je vingers bewegen omdat je iets wilt delen op social media op het bericht wat je precies ontroert omdat het je raakt, het iets losmaakt in je, het resoneert met jou , je blijdschap voelt of een intense JAAA?

Vaak hebben we er niet echt een probleem mee, iets te uiten als je het niet eens bent met iets of iemand, je geeft dan je mening, maar als we positief geraakt worden houden we ons vaak in. Van gevoel schiet je in je hoofd en komen er allerlei gedachtes op, gedachtes zoals: laat me dat maar niet, want tjah hoe komt het over?

Wat zal de ander denken als ik dat doe, weet je wat …laat maar.

Waarom denken we voor anderen en geven we geen gehoor aan ons eigen gevoel?

Weet je zeker wat anderen zullen denken en is het echt waar?

Iets delen is verbinding maken, door gehoor te geven aan je eigen gevoel en door het terug te geven aan de ander.

De ander is zich er helemaal niet van bewust dat hij/zij mensen laat lachen door de social media posten die hij/zij deelt, of dat iets resoneert met je, en iets “wakker” in jou maakt die de ander verder helpt op hun pad omdat ze erover gaan nadenken.

Wat je doet is erkenning geven, en onbewust stimuleer je iemand en je geeft waarde eraan, door je gevoel in woorden uit te drukken. Het doet goed, het zorgt voor verbinding, je raakt elkaar, en geeft het terug

Het is jammer als onuitgesproken woorden een langzame dood sterven door ze niet te uiten.

Zeker als ze zoveel betekenis hebben voor zowel jezelf als de ander.

Je verzacht, je doet je uiten, je stelt jezelf open, en geeft jezelf toestemming dit te delen wat je ziet en raakt.

Het zorgt voor verbinding met elkaar, een gevoel dat kostbaar is op de dag van vandaag.

Vind je het moeilijk jouw gevoelens te uiten en loop je vast?

Misschien door de manier waarop je opgevoed bent of door gekwetste stukken in je leven?

Stuur me een mailtje op info@destino79.nl .

Je bent het waard om te verbinden!

Je hebt er wel eens over gelezen, schaduw werk of schaduwkanten.

Alsof het een monster is die in je innerlijke kerker opgesloten hebt.

Hoe zit dat eigenlijk?

Het zijn delen van jezelf, die je weggestopt hebt, simpelweg omdat het toentertijd te pijnlijk was om de emotie te doorvoelen.

Nu hoor ik je vragen… een plekje geven?

Nee dat is niet hetzelfde, het verschil tussen die twee is dat de uitspraak “een plekje geven” betekent dat we de bijhorende emotie doorvoelen, we laten de emotie toe, we accepteren het en we laten het los.

Wilt het dan zeggen dat het er nooit geweest is? Nee… het betekent dat het gebeurd is en dat het geen effect meer heeft op ons functioneren.

Natuurlijk voel je verdriet, angst en woede, deze emoties zijn menselijk en normaal.

Schaduwkanten zijn delen van jezelf waar je niet aan wilt, het mag niet gezien worden door jezelf dus stop je het weg, in de schaduw.

Soms denken we dat als we het diep genoeg wegstoppen dat het dan ook verdwijnt.

Niets is minder waar, het wilt gezien worden, doorvoelt worden…erkent worden, het zijn delen van jouw…als een kind weggestopt in het donker wil het jouw aandacht, jouw tijd en jouw liefde.

Wat betekent “het”? Het zijn de afgewezen delen van onszelf.

De afgewezen delen in onszelf zitten vol met onbenut potentieel en creativiteit.

Echt? Ja!

De uitspraken … kracht eruit putten, nieuwe wegen behandelen.

Het brengt zoveel meer als de afgewezen delen weg te stoppen?

Wat is de reden dat je die schaamte voelt? Welke overtuiging speelt mee? Is deze afwijzing van jou of van iemand anders?

Als je antwoorden wilt krijgen zal je je vragen moeten stellen waardoor je vooruit kunt.

Waardoor je de afgewezen delen in het licht gezet kunnen worden, de emotie doorvoelt kunnen worden en je het een plekje kunt geven, door los te laten.

Hoe kijk jij naar jouw eigen schaduwkanten?

Wat zie je? Heb je er kracht uit kunnen putten?

Heb je hierbij hulp nodig, schroom niet om contact met me op te nemen!