Herinner jij nog die momenten toen je jong was en bijna iedereen je vroeg: wat wil je worden? Als je aarzelde met een antwoord te geven, keken ze je onderzoekend aan. “Kom op, iedereen weet toch wat hij wil worden? Het wordt stilaan tijd dat je erover nadenkt en met een antwoord op de proppen komt.

 Ik voelde me gedwongen en eigenlijk ook een beetje verloren, want ik wist het echt niet.

Hoe kan je nou weten wat je wilt worden als je niet alles uitgeprobeerd hebt wat je leuk vindt kwam er als gedachte in dat jonge hoofdje.

Erover praten kon niet, ik lag er wakker van en gedachtes kwamen naar boven zoals:

Wat als er niets is wat ik echt leuk vind? Waarom moet ik nu al kiezen? Kan ik niet gewoon mezelf zijn? Waarom moet ik een keuze maken, kan ik niet alles zijn wie ik ben in plaats van wat ik wil doen, en is dat wat ze bedoelen met iemand worden?  Waarom zit daar een verschil in?

 Ik lag er wakker van, ik kreeg er buikpijn van als kind, voelde me opgelaten en durfde geen gesprekken meer aan te gaan, dus ontliep ik de mensen die me graag aan een kruisverhoor wilde nagelen, zo voelde het .

Ik zocht mijn “troost” in de natuur, daar kon ik gewoon zijn wie ik was.

 Als kind was ik niet bezig met wie wil ik later worden, ik was in het nu en genoot van de groentes die in de moestuin groeien. Van het bos die aansloot in de achtertuin. Van de dieren die we hadden. Van het verwerken van groentes en fruit in lekkernijen. Ik genoot van de zon die scheen,van de hommels en fladderende vlinders.

 Het gesprek, bleef niet lang uit, je moet toch “verstandige keuzes” maken hé zodat je op je eigen benen kunt staan en je geld ermee verdienen. Ik stamelde: ja, maar… en er kwam een dirigerende blik terug, je bent een dromer…daarmee kan jij je leven niet bekostigen!

Ik dacht na, waar ben ik goed in. en hebben ze dat op school? Die “smaken” kenden ze er niet en heb een richting gekozen die niet bij me paste maar waar ik enigszins mijn creativiteit in kwijt kon, want daar was ik goed in en vond het leuk!

 Jarenlang pers je jezelf in een keurslijf van “verstandige keuzes”, met het gevoel, je mag jezelf niet zijn want daarmee komt er geen rook door de schoorsteen… het is niet genoeg.

Je doet je best en voelt het wringen, maar toch zet je door…

Totdat je tot besef komt dat je weer buikpijn krijgt, weer slapeloze nachten, wilt vluchten naar…

Je hebt een gevecht tussen je hart en dat wat je is ingeprent.

Om vervolgens erachter te komen dat je eigenlijk helemaal terug moet gaan naar je kind zijn, wie was je daar, wat deed je, wat vond je leuk, wat zeiden mensen over jou?

 In mijn geval is dat; diepgraven naar antwoorden, patronen en verbanden zien, aanvoelen van, nog steeds verwonderlijk kijken naar vlinders, hommels met kontjes vol stuifmeel, vogels.

Creativiteit, dingen maken… koken en bakken, de moestuin. Het willen vastleggen van dat wat ik voel op beeld met het fotograferen van…en één zijn met de natuur, met alles wat er is, daar waar je kunt zijn wie je bent. Ik keek verwonderlijk naar de onkruidplantjes en wist al wat ik kon plukken en zelfs eten.

 Op de dag van vandaag is het cirkeltje rond, ik geef natuurcoaching en reflectiewandelingen in het bos. Ik doe aan wildpluk en deel mijn kennis met anderen en laat het ze proeven. Ik fotografeer de dingen die me raken. Ik heb een winkel waar ik mijn creaties verkoop.

Ik heb een moestuin met eetbare bloemen en medicinale planten. Ik organiseer proeverijen in mijn tuin waar ik mensen laat kennismaken met eten uit andere culturen .

Verbinding- zintuigen-bewustwording-vertragen-kwaliteit-authenticiteit zijn de sleutelwoorden die mij dragen.

Ik hou van het puur leven waarbij ik de vrijheid en innerlijke rust voel dat mij intens laat genieten en beleven.

En die schoorsteen? Die rookt!

Herken jij je hierin?

Zaterdagochtend, de zon glipt door de gaatjes van de rolluiken, mijn slaapkamer in en maakt een mooie tekening op de witte muur. Het is nog vroeg, ik rek me uit en ga douchen.

Mijn ochtendritueel bestaat uit koffie zetten, katje eten geven en een ochtendpagina schrijven met een dampende kop koffie voor mijn neus. 

Het boekje klap ik na het schrijven dicht en besluit naar de markt te lopen, waar ik mijn zintuigen de kost geef. Ik word er blij van, de zoete geuren die je tegemoet komen bij de fruitkraam. De kleuren van groenten die je ziet liggen in kratten. De kaasboer die glimlacht terwijl hij een stuk kaas afsnijdt. De kruidige geuren van olijven en Turks brood. De geur van het leer bij de kraam van de tasjes.

 Sommige mensen zie je verzonken in gedachtes, sommige kletsen voluit.

Ik loop mijn neus achterna en sta bij een Indisch kraampje, die geur van satés die gegrild worden op een houtskool barbecue, heerlijk! Als ik mijn bestelling doorgeef lacht ze, only good vibes, en heerlijk eten.

Ik loop nog even tussen de rijen door en opeens… sta ik stil… en voel een vlam in mijn buik… wat een mooie jurk!

 De jurk grijpt me bij mijn strot, en laat me dus ook niet los. Ken je dat knagend stemmetje die je vraagt… wanneer ga je hem dragen? Kun je niet beter…? Weet je het zeker… ben je niet te…. en al snel voel je een knoop in je maag.

 “Just buy the damn dress” en dat doe ik, het gevoel in mijn buik voel ik stuiteren.

Iets verder zie ik een passie flora staan en die neem ik dus ook mee en loop met mijn plant en jurk naar de bekende notenboer die me al verwacht.

 With the sunshine in my pochet loop ik naar huis, luister ik naar het gefluit van de vogels, kijk ik naar onkruid die in de berm groeit, de ragfijne bloemetjes van zevenblad waar een vlinder zich neerstrijkt, de gele “zonnetjes” van boerenwormkruid, de blauw-paarse kleur van vogelwikke… het gezoem van insecten terwijl de zon mijn huid verwarmt en merk op hoe fijn ik me voel.

 Buy the “Damn” dress die jouw kleuren laat zien, er zijn zoveel redenen om iets niet te doen en nog meer om het wel te doen! Ik beloof je, je gaat ervan stralen.

Gun je zelf “the sunshine in your pocket” en gooi die gedachtes overboord die je tegenhouden jezelf te zijn.

Just show your true colors !

Pffff …je bent zo impulsief! Ik zie mijn vader nog steeds naar me kijken terwijl hij deze woorden uitspreekt. Het had een negatieve lading. Terwijl ik dat niet zo ervoer. Ik begreep niet wat hij ermee bedoelde en ik voel dat het oké is.  Voor mij voelt het als een cadeautje, en nog steeds.

 

Het is een kenmerk van mij dat als een warme jas past. Als een directe verbinding met mijn kern. Het is een gevoel van onbevangenheid, puurheid, speelsheid en het komt met een lading pure levensvreugde.

 

Hoe het uitziet? Ik lach van oor tot oor, mijn ogen twinkelen en straal als de zon. Ik draai om mijn eigen as en voel het hoge gras met mijn vingertoppen, ik voel de zon op mijn huid en soms de regen. Ik lach met mijn hele ziel en het eindigt met een schaterlach.

 

Waarom het zo moeilijk is voor anderen om het te begrijpen? Ze hebben er geen vat op, ze kunnen het niet vastpakken,ze kunnen het niet “bezitten “.

Willen ze het “labelen”, en lukt dat niet?

Stellen ze zichzelf vragen: Waarvoor dient het? Wat bereik je ermee? Tijdverspilling? Wat zullen mensen wel denken?

 

Ik voel vrijheid in de puurste vorm, vrijheid om te zijn wie ik ben, zonder enige goedkeuring van anderen. De vrijheid om te schaterlachen. De vrijheid om te stralen. De vrijheid om anders te zijn en uit te dragen wie ik ben, ongeacht wat iemand ervan denkt. De vrijheid om te gillen van blijdschap. De vrijheid om te dansen, sensueel te bewegen, nieuwe dingen uit te proberen, zonder erover na te denken. De vrijheid om te spelen, toe te geven.

 

Het lijkt op verliefd zijn, zonder dat er iemand anders voor nodig is.

Verliefd zijn op het ontembare, ongrijpbare, het wilde, het pure, de speelsheid, JA zeggen tegen jezelf, JA zeggen in het moment. De vrijheid om te voelen, het ongerepte te ontdekken, JA zeggen tegen het avontuur, er is niets voor nodig, alleen een JA tegen jezelf.

 

Durf je te bewegen… toe te geven? Durf je te spelen, onbevangen te zijn…

Durf je jezelf een sexy JA te geven?

Ik ben gek op dieren!

Ik hou enorm van het bos!

Ik word onrustig als ik niet omringt ben door natuur

Eén van mijn passies is bakken en koken, en ik heb best veel passies!

Ik kook bijna altijd intuïtief, met een eigen twist en maak vooral buitenlands eten

Ik hou van handgeschreven brieven

Ik verkies liever een picknick als eten in een duur restaurant

Ik hou van een kampvuur en gitaarmuziek.

Als het warm is, en er is een meer, spring ik erin.

Ik kijk nooit naar het nieuws

Ik neem 0.0 medicijnen, ik vertrouw op kruiden en plantengeneeskunde.

Ik hou van authenticiteit, van oude verhalen en oude spullen met een ziel

Ik hou van stoer vintage, van industrieel en landelijk bohemian.

Roomwit, groen, bruin, zwart en petrol zijn mijn favoriete kleuren.

Ik ben verslaafd aan noten en kaas, maar dan ook echt!

Ik fotografeer alles wat me raakt, en hou ervan mijn gevoel op beeld te vangen.

Ik ben een dromenvanger.

Ik ben allergisch voor hiërarchie en volg de menigte niet.

Ik ben empathisch en HSP ér.

Ik hou van diepzinnige gesprekken

Ik hou van verbinding maken.

Ik druk overal mijn eigen stempel in

Ik vind het moeilijk om hulp te vragen

Ik hou ervan te luisteren wat mensen beweegt, wat ze voelen en wat hun verhaal is.

Ik werk met planten, kruiden, edelstenen en heb een sterk intuïtief vermogen.

Ik ben creatief, plannen en organiseren vind ik superleuk.

Ik hou van knusse boerderijen, de was die aan de waslijn ophangt.

Ik hou van schrijven, van zonsondergangen, van storm en onweer.

Ik keek vroeger graag naar Tour of Duty en wilde het liefst in de tv springen als ik naar little house on the prairie keek.

Ik ben soms onzeker

Ik doe dat wat me ingeeft en luister naar mijn gevoel.

Ik ga vaak wildplukken en maak er dan allerlei dingen van zowel culinair als ook medicinaal of cosmetisch.

Ik heb een avontuurlijke, romantische, spirituele en wilde kant, alles in één!

 

Ik wil weten wie je bent, ik hecht geen waarde aan dat wat je hebt of wat je je kunt veroorloven.